bluźnierz

Old Polish

Etymology

From bluźnić +‎ -erz. First attested in c. 1500.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /blʲuʑɲɛːr̝/
• IPA^(key): (15^th CE) /blʲuʑɲer̝/

Noun

bluźnierz m animacy unattested

1. (religion) blasphemer

   Synonym: urągacz

   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎^[1], Lubiń, page 4:

     Blvsnyerz blasphemus

     [Bluźnierz blasphemus]

Related terms

adjective

• bluźny

 

noun

• bluźnienie

 

Descendants

• ⇒ Polish: bluźnierca, bluźnierski, bluźnierstwo
• → Old Ruthenian: блюзнѣ́ръ (bljuzně́r)
  • Belarusian: блюзне́р (bljuznjér)
  • Ukrainian: блюзні́р (bljuznír)

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “bluźnierz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN