boða

See also: boda, Boda, bōda, bodą, bōdǎ, and bódà

Faroese

Etymology

From Proto-Germanic *budōną (“to proclaim, teach, instruct”), from Proto-Germanic *budą (“message, command, precept”), from Proto-Indo-European *bʰewdʰ- (“to be awake, perceive fully”).

Verb

boða (third person singular past indicative boðaði, third person plural past indicative boðað, supine boðað)

1. to forebode, to preach, to proclaim

Conjugation

Conjugation of boða (group v-30)
infinitive	boða
supine	boðað
participle (a6)1	boðandi	boðaður
	present	past
first singular	boði	boðaði
second singular	boðar	boðaði
third singular	boðar	boðaði
plural	boða	boðaðu
	imperative
singular	boða!
plural	boðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Proto-Germanic *budōną (“to proclaim, teach, instruct”), from Proto-Germanic *budą (“message, command, precept”), from Proto-Indo-European *bʰewdʰ- (“to be awake, perceive fully”). Cognate with English bode, from Old English bodian.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔːða/

  Rhymes: -ɔːða

Verb

boða (weak verb, third-person singular past indicative boðaði, supine boðað)

1. to proclaim, to announce
2. to forebode, to portend
3. to preach

Conjugation

boða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að boða
supine (sagnbót)		boðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		boðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég boða	við boðum	present (nútíð)	ég boði	við boðum
	þú boðar	þið boðið		þú boðir	þið boðið
	hann, hún, það boðar	þeir, þær, þau boða		hann, hún, það boði	þeir, þær, þau boði
past (þátíð)	ég boðaði	við boðuðum	past (þátíð)	ég boðaði	við boðuðum
	þú boðaðir	þið boðuðuð		þú boðaðir	þið boðuðuð
	hann, hún, það boðaði	þeir, þær, þau boðuðu		hann, hún, það boðaði	þeir, þær, þau boðuðu
imperative (boðháttur)	boða (þú)	boðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	boðaðu	boðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

boðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að boðast
supine (sagnbót)		boðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		boðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég boðast	við boðumst	present (nútíð)	ég boðist	við boðumst
	þú boðast	þið boðist		þú boðist	þið boðist
	hann, hún, það boðast	þeir, þær, þau boðast		hann, hún, það boðist	þeir, þær, þau boðist
past (þátíð)	ég boðaðist	við boðuðumst	past (þátíð)	ég boðaðist	við boðuðumst
	þú boðaðist	þið boðuðust		þú boðaðist	þið boðuðust
	hann, hún, það boðaðist	þeir, þær, þau boðuðust		hann, hún, það boðaðist	þeir, þær, þau boðuðust
imperative (boðháttur)	boðast (þú)	boðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	boðastu	boðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

boðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	boðaður	boðuð	boðað		boðaðir	boðaðar	boðuð
accusative (þolfall)	boðaðan	boðaða	boðað		boðaða	boðaðar	boðuð
dative (þágufall)	boðuðum	boðaðri	boðuðu		boðuðum	boðuðum	boðuðum
genitive (eignarfall)	boðaðs	boðaðrar	boðaðs		boðaðra	boðaðra	boðaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	boðaði	boðaða	boðaða		boðuðu	boðuðu	boðuðu
accusative (þolfall)	boðaða	boðuðu	boðaða		boðuðu	boðuðu	boðuðu
dative (þágufall)	boðaða	boðuðu	boðaða		boðuðu	boðuðu	boðuðu
genitive (eignarfall)	boðaða	boðuðu	boðaða		boðuðu	boðuðu	boðuðu

Derived terms

• boðun
• boðari