bonken
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
bonken
- (ergative) to bang, to smash
- Ze bonkte als een zak aardappelen tegen het been van de reus.
- She banged against the giant's leg like a sack of potatoes.
- (intransitive, vulgar) to fuck, to bang
Inflection edit
Inflection of bonken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bonken | |||
past singular | bonkte | |||
past participle | gebonkt | |||
infinitive | bonken | |||
gerund | bonken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bonk | bonkte | ||
2nd person sing. (jij) | bonkt | bonkte | ||
2nd person sing. (u) | bonkt | bonkte | ||
2nd person sing. (gij) | bonkt | bonkte | ||
3rd person singular | bonkt | bonkte | ||
plural | bonken | bonkten | ||
subjunctive sing.1 | bonke | bonkte | ||
subjunctive plur.1 | bonken | bonkten | ||
imperative sing. | bonk | |||
imperative plur.1 | bonkt | |||
participles | bonkend | gebonkt | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
West Frisian edit
Noun edit
bonken