brittunculus
Latin edit
Etymology edit
From Brittō (“Briton”) + -culus (diminutive suffix).[1]
Noun edit
brittunculus m (genitive brittunculī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | brittunculus | brittunculī |
Genitive | brittunculī | brittunculōrum |
Dative | brittunculō | brittunculīs |
Accusative | brittunculum | brittunculōs |
Ablative | brittunculō | brittunculīs |
Vocative | brittuncule | brittunculī |