buitenkant

Dutch

Etymology

Compound of buiten (“outer”) +‎ kant (“side”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbœy̯.tə(n)ˌkɑnt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bui‧ten‧kant

Noun

buitenkant m (plural buitenkanten, diminutive buitenkantje n)

1. the outer side: outside

   Antonym: binnenkant

   De buitenkant van het gebouw is blauw geschilderd.

   The outside of the building is painted blue.

   aan de buitenkant ― on the outside

Descendants

• Afrikaans: buitekant