cangiare
Italian edit
Etymology edit
From Old Italian cangiare, borrowed from Old French cangier, changier. Doublet of cambiare. Parallel borrowing with Sicilian cangiari, Spanish canjear, English change.
Pronunciation edit
Verb edit
cangiàre (first-person singular present càngio, first-person singular past historic cangiài, past participle cangiàto, auxiliary (transitive) avére or (intransitive) èssere) (literary)
- (transitive) to change
- (intransitive) to change, to transform [auxiliary essere]
Conjugation edit
Conjugation of cangiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | cangiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére1, èssere2 | gerund | cangiàndo | |||
present participle | cangiànte | past participle | cangiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | càngio | càngi | càngia | cangiàmo | cangiàte | càngiano |
imperfect | cangiàvo | cangiàvi | cangiàva | cangiavàmo | cangiavàte | cangiàvano |
past historic | cangiài | cangiàsti | cangiò | cangiàmmo | cangiàste | cangiàrono |
future | cangerò | cangerài | cangerà | cangerémo | cangeréte | cangerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | cangerèi | cangerésti | cangerèbbe, cangerébbe | cangerémmo | cangeréste | cangerèbbero, cangerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | càngi | càngi | càngi | cangiàmo | cangiàte | càngino |
imperfect | cangiàssi | cangiàssi | cangiàsse | cangiàssimo | cangiàste | cangiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
càngia | càngi | cangiàmo | cangiàte | càngino | ||
negative imperative | non cangiàre | non càngi | non cangiàmo | non cangiàte | non càngino |
1Transitive.
2Intransitive.
Related terms edit
Noun edit
cangiare m (plural cangiari)