certior
Latin edit
Adjective edit
certior (neuter certius); third declension
Declension edit
Third-declension comparative adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | certior | certius | certiōrēs | certiōra | |
Genitive | certiōris | certiōrum | |||
Dative | certiōrī | certiōribus | |||
Accusative | certiōrem | certius | certiōrēs | certiōra | |
Ablative | certiōre | certiōribus | |||
Vocative | certior | certius | certiōrēs | certiōra |
Derived terms edit
References edit
- certior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to inform a person: certiorem facere aliquem (alicuius rei or de aliqua re)
- to inform a person: certiorem facere aliquem (alicuius rei or de aliqua re)