cinovnic
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Russian чино́вник (činóvnik).
Noun edit
cinovnic m (plural cinovnici)
Declension edit
Declension of cinovnic
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
| nominative/accusative | (un) cinovnic | cinovnicul | (niște) cinovnici | cinovnicii |
| genitive/dative | (unui) cinovnic | cinovnicului | (unor) cinovnici | cinovnicilor |
| vocative | cinovnicule | cinovnicilor | ||