circumcidens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of circumcīdō.
Participle edit
circumcīdēns (genitive circumcīdentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumcīdēns | circumcīdentēs | circumcīdentia | ||
Genitive | circumcīdentis | circumcīdentium | |||
Dative | circumcīdentī | circumcīdentibus | |||
Accusative | circumcīdentem | circumcīdēns | circumcīdentēs circumcīdentīs |
circumcīdentia | |
Ablative | circumcīdente circumcīdentī1 |
circumcīdentibus | |||
Vocative | circumcīdēns | circumcīdentēs | circumcīdentia |
1When used purely as an adjective.