circumcingens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of circumcingō
Participle edit
circumcingēns (genitive circumcingentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia | ||
Genitive | circumcingentis | circumcingentium | |||
Dative | circumcingentī | circumcingentibus | |||
Accusative | circumcingentem | circumcingēns | circumcingentēs circumcingentīs |
circumcingentia | |
Ablative | circumcingente circumcingentī1 |
circumcingentibus | |||
Vocative | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia |
1When used purely as an adjective.