circumductor
Latin edit
Etymology edit
From circumdūcō (“lead or draw around”) + -tor.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈduk.tor/, [kɪrkʊn̪ˈd̪ʊkt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈduk.tor/, [t͡ʃirkumˈd̪ukt̪or]
Noun edit
circumductor m (genitive circumductōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | circumductor | circumductōrēs |
Genitive | circumductōris | circumductōrum |
Dative | circumductōrī | circumductōribus |
Accusative | circumductōrem | circumductōrēs |
Ablative | circumductōre | circumductōribus |
Vocative | circumductor | circumductōrēs |
References edit
- “circumductor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumductor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.