circumductus
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈduk.tus/, [kɪrkʊn̪ˈd̪ʊkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈduk.tus/, [t͡ʃirkumˈd̪ukt̪us]
Etymology 1 edit
From circumdūcō (“I lead around”).
Noun edit
circumductus m (genitive circumductūs); fourth declension
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | circumductus | circumductūs |
Genitive | circumductūs | circumductuum |
Dative | circumductuī | circumductibus |
Accusative | circumductum | circumductūs |
Ablative | circumductū | circumductibus |
Vocative | circumductus | circumductūs |
Etymology 2 edit
Perfect passive participle of circumdūcō (“I lead around”).
Participle edit
circumductus (feminine circumducta, neuter circumductum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | circumductus | circumducta | circumductum | circumductī | circumductae | circumducta | |
Genitive | circumductī | circumductae | circumductī | circumductōrum | circumductārum | circumductōrum | |
Dative | circumductō | circumductō | circumductīs | ||||
Accusative | circumductum | circumductam | circumductum | circumductōs | circumductās | circumducta | |
Ablative | circumductō | circumductā | circumductō | circumductīs | |||
Vocative | circumducte | circumducta | circumductum | circumductī | circumductae | circumducta |
Descendants edit
- English: circumduct
References edit
- “circumductus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumductus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette