Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

From circum- +‎ vectō.

Verb edit

circumvectō (present infinitive circumvectāre, perfect active circumvectāvī, supine circumvectātum); first conjugation

  1. to carry, bear, convey around
    • c. 29 bc, Publius Vergilius Maro, Georgicon, III.285
      fvgit inreparabile tempvs
      singvla dvm capti circvmvectamvr amore
      Irretrievable time flies away while, in thrall to love, we are carried about from one thing to another.
Conjugation edit
   Conjugation of circumvectō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present circumvectō circumvectās circumvectat circumvectāmus circumvectātis circumvectant
imperfect circumvectābam circumvectābās circumvectābat circumvectābāmus circumvectābātis circumvectābant
future circumvectābō circumvectābis circumvectābit circumvectābimus circumvectābitis circumvectābunt
perfect circumvectāvī circumvectāvistī circumvectāvit circumvectāvimus circumvectāvistis circumvectāvērunt,
circumvectāvēre
pluperfect circumvectāveram circumvectāverās circumvectāverat circumvectāverāmus circumvectāverātis circumvectāverant
future perfect circumvectāverō circumvectāveris circumvectāverit circumvectāverimus circumvectāveritis circumvectāverint
passive present circumvector circumvectāris,
circumvectāre
circumvectātur circumvectāmur circumvectāminī circumvectantur
imperfect circumvectābar circumvectābāris,
circumvectābāre
circumvectābātur circumvectābāmur circumvectābāminī circumvectābantur
future circumvectābor circumvectāberis,
circumvectābere
circumvectābitur circumvectābimur circumvectābiminī circumvectābuntur
perfect circumvectātus + present active indicative of sum
pluperfect circumvectātus + imperfect active indicative of sum
future perfect circumvectātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present circumvectem circumvectēs circumvectet circumvectēmus circumvectētis circumvectent
imperfect circumvectārem circumvectārēs circumvectāret circumvectārēmus circumvectārētis circumvectārent
perfect circumvectāverim circumvectāverīs circumvectāverit circumvectāverīmus circumvectāverītis circumvectāverint
pluperfect circumvectāvissem circumvectāvissēs circumvectāvisset circumvectāvissēmus circumvectāvissētis circumvectāvissent
passive present circumvecter circumvectēris,
circumvectēre
circumvectētur circumvectēmur circumvectēminī circumvectentur
imperfect circumvectārer circumvectārēris,
circumvectārēre
circumvectārētur circumvectārēmur circumvectārēminī circumvectārentur
perfect circumvectātus + present active subjunctive of sum
pluperfect circumvectātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present circumvectā circumvectāte
future circumvectātō circumvectātō circumvectātōte circumvectantō
passive present circumvectāre circumvectāminī
future circumvectātor circumvectātor circumvectantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives circumvectāre circumvectāvisse circumvectātūrum esse circumvectārī circumvectātum esse circumvectātum īrī
participles circumvectāns circumvectātūrus circumvectātus circumvectandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
circumvectandī circumvectandō circumvectandum circumvectandō circumvectātum circumvectātū

Etymology 2 edit

Participle edit

circumvectō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of circumvectus

References edit