combinatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of combīnō.
Participle edit
combīnātus (feminine combīnāta, neuter combīnātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | combīnātus | combīnāta | combīnātum | combīnātī | combīnātae | combīnāta | |
Genitive | combīnātī | combīnātae | combīnātī | combīnātōrum | combīnātārum | combīnātōrum | |
Dative | combīnātō | combīnātō | combīnātīs | ||||
Accusative | combīnātum | combīnātam | combīnātum | combīnātōs | combīnātās | combīnāta | |
Ablative | combīnātō | combīnātā | combīnātō | combīnātīs | |||
Vocative | combīnāte | combīnāta | combīnātum | combīnātī | combīnātae | combīnāta |