comminatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect participle of comminor
Participle edit
comminātus (feminine commināta, neuter comminātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | comminātus | commināta | comminātum | comminātī | comminātae | commināta | |
Genitive | comminātī | comminātae | comminātī | comminātōrum | comminātārum | comminātōrum | |
Dative | comminātō | comminātō | comminātīs | ||||
Accusative | comminātum | comminātam | comminātum | comminātōs | comminātās | commināta | |
Ablative | comminātō | comminātā | comminātō | comminātīs | |||
Vocative | commināte | commināta | comminātum | comminātī | comminātae | commināta |