Italian edit

Verb edit

concino

  1. inflection of conciare:
    1. third-person plural present subjunctive
    2. third-person plural imperative

Anagrams edit

Latin edit

Etymology edit

From con- +‎ canō (sing).

Pronunciation edit

Verb edit

concinō (present infinitive concinere, perfect active concinuī); third conjugation, no passive, no supine stem

  1. to sing, chant etc. together
  2. to agree or harmonize

Conjugation edit

   Conjugation of concinō (third conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present concinō concinis concinit concinimus concinitis concinunt
imperfect concinēbam concinēbās concinēbat concinēbāmus concinēbātis concinēbant
future concinam concinēs concinet concinēmus concinētis concinent
perfect concinuī concinuistī concinuit concinuimus concinuistis concinuērunt,
concinuēre
pluperfect concinueram concinuerās concinuerat concinuerāmus concinuerātis concinuerant
future perfect concinuerō concinueris concinuerit concinuerimus concinueritis concinuerint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present concinam concinās concinat concināmus concinātis concinant
imperfect concinerem concinerēs concineret concinerēmus concinerētis concinerent
perfect concinuerim concinuerīs concinuerit concinuerīmus concinuerītis concinuerint
pluperfect concinuissem concinuissēs concinuisset concinuissēmus concinuissētis concinuissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present concine concinite
future concinitō concinitō concinitōte concinuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives concinere concinuisse
participles concinēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
concinendī concinendō concinendum concinendō

Derived terms edit

References edit

  • concino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • concino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to agree in fact but not in word: re concinere, verbis discrepare