conditor
Latin edit
Etymology 1 edit
From condō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈkon.di.tor/, [ˈkɔn̪d̪ɪt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.di.tor/, [ˈkɔn̪d̪it̪or]
Noun edit
conditor m (genitive conditōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | conditor | conditōrēs |
Genitive | conditōris | conditōrum |
Dative | conditōrī | conditōribus |
Accusative | conditōrem | conditōrēs |
Ablative | conditōre | conditōribus |
Vocative | conditor | conditōrēs |
Related terms edit
Etymology 2 edit
From condiō (“season, spice”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /konˈdiː.tor/, [kɔn̪ˈd̪iːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈdi.tor/, [kon̪ˈd̪iːt̪or]
Noun edit
condītor m (genitive condītōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | condītor | condītōrēs |
Genitive | condītōris | condītōrum |
Dative | condītōrī | condītōribus |
Accusative | condītōrem | condītōrēs |
Ablative | condītōre | condītōribus |
Vocative | condītor | condītōrēs |
Related terms edit
Descendants edit
Verb edit
condītor
References edit
- “conditor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conditor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conditor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) a legislator: legum scriptor, conditor, inventor
- (ambiguous) a legislator: legum scriptor, conditor, inventor