condur
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Ottoman Turkish قوندورا (kundura).
Noun edit
condur m (plural conduri)
Declension edit
Declension of condur
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) condur | condurul | (niște) conduri | condurii |
genitive/dative | (unui) condur | condurului | (unor) conduri | condurilor |
vocative | condurule | condurilor |