congratulans
Latin edit
Etymology edit
Present participle of congrātulor.
Participle edit
congrātulāns (genitive congrātulantis); third-declension one-termination participle
- rejoicing with
- congratulating
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | congrātulāns | congrātulantēs | congrātulantia | ||
Genitive | congrātulantis | congrātulantium | |||
Dative | congrātulantī | congrātulantibus | |||
Accusative | congrātulantem | congrātulāns | congrātulantēs congrātulantīs |
congrātulantia | |
Ablative | congrātulante congrātulantī1 |
congrātulantibus | |||
Vocative | congrātulāns | congrātulantēs | congrātulantia |
1When used purely as an adjective.