See also: coniugò

Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈkɔ.nju.ɡo/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔnjuɡo
  • Hyphenation: cò‧niu‧go

Verb edit

coniugo

  1. first-person singular present indicative of coniugare

Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

con- +‎ iugō (I join, yoke)

Pronunciation edit

Verb edit

coniugō (present infinitive coniugāre, perfect active coniugāvī, supine coniugātum); first conjugation

  1. to unite, especially in marriage

Conjugation edit

   Conjugation of coniugō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present coniugō coniugās coniugat coniugāmus coniugātis coniugant
imperfect coniugābam coniugābās coniugābat coniugābāmus coniugābātis coniugābant
future coniugābō coniugābis coniugābit coniugābimus coniugābitis coniugābunt
perfect coniugāvī coniugāvistī coniugāvit coniugāvimus coniugāvistis coniugāvērunt,
coniugāvēre
pluperfect coniugāveram coniugāverās coniugāverat coniugāverāmus coniugāverātis coniugāverant
future perfect coniugāverō coniugāveris coniugāverit coniugāverimus coniugāveritis coniugāverint
passive present coniugor coniugāris,
coniugāre
coniugātur coniugāmur coniugāminī coniugantur
imperfect coniugābar coniugābāris,
coniugābāre
coniugābātur coniugābāmur coniugābāminī coniugābantur
future coniugābor coniugāberis,
coniugābere
coniugābitur coniugābimur coniugābiminī coniugābuntur
perfect coniugātus + present active indicative of sum
pluperfect coniugātus + imperfect active indicative of sum
future perfect coniugātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present coniugem coniugēs coniuget coniugēmus coniugētis coniugent
imperfect coniugārem coniugārēs coniugāret coniugārēmus coniugārētis coniugārent
perfect coniugāverim coniugāverīs coniugāverit coniugāverīmus coniugāverītis coniugāverint
pluperfect coniugāvissem coniugāvissēs coniugāvisset coniugāvissēmus coniugāvissētis coniugāvissent
passive present coniuger coniugēris,
coniugēre
coniugētur coniugēmur coniugēminī coniugentur
imperfect coniugārer coniugārēris,
coniugārēre
coniugārētur coniugārēmur coniugārēminī coniugārentur
perfect coniugātus + present active subjunctive of sum
pluperfect coniugātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present coniugā coniugāte
future coniugātō coniugātō coniugātōte coniugantō
passive present coniugāre coniugāminī
future coniugātor coniugātor coniugantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives coniugāre coniugāvisse coniugātūrum esse coniugārī coniugātum esse coniugātum īrī
participles coniugāns coniugātūrus coniugātus coniugandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
coniugandī coniugandō coniugandum coniugandō coniugātum coniugātū

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • coniugo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • coniugo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • coniugo in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016
  • Walther von Wartburg (1928–2002) “conjugare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 2: C Q K, page 1052