consacraturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of cōnsacrō.
Participle edit
cōnsacrātūrus (feminine cōnsacrātūra, neuter cōnsacrātūrum); first/second-declension participle
- Alternative form of cōnsecrāturus
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnsacrātūrus | cōnsacrātūra | cōnsacrātūrum | cōnsacrātūrī | cōnsacrātūrae | cōnsacrātūra | |
Genitive | cōnsacrātūrī | cōnsacrātūrae | cōnsacrātūrī | cōnsacrātūrōrum | cōnsacrātūrārum | cōnsacrātūrōrum | |
Dative | cōnsacrātūrō | cōnsacrātūrō | cōnsacrātūrīs | ||||
Accusative | cōnsacrātūrum | cōnsacrātūram | cōnsacrātūrum | cōnsacrātūrōs | cōnsacrātūrās | cōnsacrātūra | |
Ablative | cōnsacrātūrō | cōnsacrātūrā | cōnsacrātūrō | cōnsacrātūrīs | |||
Vocative | cōnsacrātūre | cōnsacrātūra | cōnsacrātūrum | cōnsacrātūrī | cōnsacrātūrae | cōnsacrātūra |