consumptus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of cōnsūmō (“consume, devour”).
Participle edit
cōnsūmptus (feminine cōnsūmpta, neuter cōnsūmptum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnsūmptus | cōnsūmpta | cōnsūmptum | cōnsūmptī | cōnsūmptae | cōnsūmpta | |
Genitive | cōnsūmptī | cōnsūmptae | cōnsūmptī | cōnsūmptōrum | cōnsūmptārum | cōnsūmptōrum | |
Dative | cōnsūmptō | cōnsūmptō | cōnsūmptīs | ||||
Accusative | cōnsūmptum | cōnsūmptam | cōnsūmptum | cōnsūmptōs | cōnsūmptās | cōnsūmpta | |
Ablative | cōnsūmptō | cōnsūmptā | cōnsūmptō | cōnsūmptīs | |||
Vocative | cōnsūmpte | cōnsūmpta | cōnsūmptum | cōnsūmptī | cōnsūmptae | cōnsūmpta |
Derived terms edit
References edit
- “consumptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consumptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.