See also: conturbó and conturbò

Italian edit

Verb edit

conturbo

  1. first-person singular present indicative of conturbare

Latin edit

Etymology edit

From con- +‎ turbō (be in disorder).

Pronunciation edit

Verb edit

conturbō (present infinitive conturbāre, perfect active conturbāvī, supine conturbātum); first conjugation

  1. to confuse, confound; to throw into confusion
  2. to disturb, disquiet
  3. to become bankrupt; to throw accounts into disarray

Conjugation edit

   Conjugation of conturbō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present conturbō conturbās conturbat conturbāmus conturbātis conturbant
imperfect conturbābam conturbābās conturbābat conturbābāmus conturbābātis conturbābant
future conturbābō conturbābis conturbābit conturbābimus conturbābitis conturbābunt
perfect conturbāvī conturbāvistī conturbāvit conturbāvimus conturbāvistis conturbāvērunt,
conturbāvēre
pluperfect conturbāveram conturbāverās conturbāverat conturbāverāmus conturbāverātis conturbāverant
future perfect conturbāverō conturbāveris conturbāverit conturbāverimus conturbāveritis conturbāverint
passive present conturbor conturbāris,
conturbāre
conturbātur conturbāmur conturbāminī conturbantur
imperfect conturbābar conturbābāris,
conturbābāre
conturbābātur conturbābāmur conturbābāminī conturbābantur
future conturbābor conturbāberis,
conturbābere
conturbābitur conturbābimur conturbābiminī conturbābuntur
perfect conturbātus + present active indicative of sum
pluperfect conturbātus + imperfect active indicative of sum
future perfect conturbātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present conturbem conturbēs conturbet conturbēmus conturbētis conturbent
imperfect conturbārem conturbārēs conturbāret conturbārēmus conturbārētis conturbārent
perfect conturbāverim conturbāverīs conturbāverit conturbāverīmus conturbāverītis conturbāverint
pluperfect conturbāvissem conturbāvissēs conturbāvisset conturbāvissēmus conturbāvissētis conturbāvissent
passive present conturber conturbēris,
conturbēre
conturbētur conturbēmur conturbēminī conturbentur
imperfect conturbārer conturbārēris,
conturbārēre
conturbārētur conturbārēmur conturbārēminī conturbārentur
perfect conturbātus + present active subjunctive of sum
pluperfect conturbātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present conturbā conturbāte
future conturbātō conturbātō conturbātōte conturbantō
passive present conturbāre conturbāminī
future conturbātor conturbātor conturbantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives conturbāre conturbāvisse conturbātūrum esse conturbārī conturbātum esse conturbātum īrī
participles conturbāns conturbātūrus conturbātus conturbandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
conturbandī conturbandō conturbandum conturbandō conturbātum conturbātū

Related terms edit

Descendants edit

  • English: conturb
  • Galician: conturbar
  • Italian: conturbare
  • Portuguese: conturbar
  • Spanish: conturbar

References edit

  • conturbo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conturbo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conturbo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to upset a person: alicuius mentem turbare, conturbare, perturbare

Portuguese edit

Verb edit

conturbo

  1. first-person singular present indicative of conturbar

Spanish edit

Verb edit

conturbo

  1. first-person singular present indicative of conturbar