Latin edit

Etymology edit

cūria +‎ -ālis

Pronunciation edit

Noun edit

cūriālis m (genitive cūriālis); third declension

  1. a member of the same curia, district, or division of the people
  2. (Late Latin, Medieval Latin) courtier
  3. (Medieval Latin) feudal noble

Declension edit

Third-declension noun (i-stem).

Case Singular Plural
Nominative cūriālis cūriālēs
Genitive cūriālis cūriālium
Dative cūriālī cūriālibus
Accusative cūriālem cūriālēs
cūriālīs
Ablative cūriāle cūriālibus
Vocative cūriālis cūriālēs

Adjective edit

cūriālis (neuter cūriāle); third-declension two-termination adjective

  1. (Medieval Latin) courtly
  2. (Medieval Latin) of or pertaining to the nobility or knighthood
  3. (Ecclesiastical Latin) curial

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cūriālis cūriāle cūriālēs cūriālia
Genitive cūriālis cūriālium
Dative cūriālī cūriālibus
Accusative cūriālem cūriāle cūriālēs
cūriālīs
cūriālia
Ablative cūriālī cūriālibus
Vocative cūriālis cūriāle cūriālēs cūriālia

References edit

  • curialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • curialis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • curialis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • curialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Niermeyer, Jan Frederik (1976) “curialis”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, pages 290–291