däitlech

Luxembourgish

Etymology

From Middle High German diutlich; equivalent to deiten +‎ -lech.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdæːɪ̯t.ləɕ]

Adjective

däitlech (masculine däitlechen, neuter däitlecht, comparative méi däitlech, superlative am däitlechsten)

1. clear
2. distinct

Declension

declension of däitlech

number and gender		singular			plural
		masculine	feminine	neuter	all genders
predicative		hien ass däitlech	si ass däitlech	et ass däitlech	si si(nn) däitlech
nominative / accusative	attributive and/or after determiner	däitlechen	däitlech	däitlecht	däitlech
	independent without determiner			däitleches	däitlecher
dative	after any declined word	däitlechen	däitlecher	däitlechen	däitlechen
	as first declined word	däitlechem		däitlechem

See also

• déidlech (not to be confused)