dźgnięcie

See also: dźgniecie

Polish

Etymology

From dźgnąć +‎ -ęcie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑɡɲɛɲ.t͡ɕɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲt͡ɕɛ
• Syllabification: dźgnię‧cie

Noun

dźgnięcie n

1. (uncountable) verbal noun of dźgnąć
2. (countable, medicine) stab (wound made by stabbing)

Declension

Declension of dźgnięcie

	singular	plural
nominative	dźgnięcie	dźgnięcia
genitive	dźgnięcia	dźgnięć
dative	dźgnięciu	dźgnięciom
accusative	dźgnięcie	dźgnięcia
instrumental	dźgnięciem	dźgnięciami
locative	dźgnięciu	dźgnięciach
vocative	dźgnięcie	dźgnięcia

Related terms

verbs

• dźgać impf
• dźgnąć pf

 

Further reading

• dźgnięcie in Polish dictionaries at PWN