dźwięczny
Polish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Adjective edit
dźwięczny (not comparable, no derived adverb)
- booming, resonating, with a clear loud sound
- (phonetics) voiced
- Antonym: bezdźwięczny
Declension edit
Declension of dźwięczny (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | dźwięczny | dźwięczna | dźwięczne | dźwięczni | dźwięczne | |
genitive | dźwięcznego | dźwięcznej | dźwięcznego | dźwięcznych | ||
dative | dźwięcznemu | dźwięcznej | dźwięcznemu | dźwięcznym | ||
accusative | dźwięcznego | dźwięczny | dźwięczną | dźwięczne | dźwięcznych | dźwięczne |
instrumental | dźwięcznym | dźwięczną | dźwięcznym | dźwięcznymi | ||
locative | dźwięcznym | dźwięcznej | dźwięcznym | dźwięcznych |
Related terms edit
adjectives