Latin edit

Etymology edit

From decipiō +‎ -īvus.

Pronunciation edit

Adjective edit

dēceptīvus (feminine dēceptīva, neuter dēceptīvum); first/second-declension adjective

  1. deceptive

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēceptīvus dēceptīva dēceptīvum dēceptīvī dēceptīvae dēceptīva
Genitive dēceptīvī dēceptīvae dēceptīvī dēceptīvōrum dēceptīvārum dēceptīvōrum
Dative dēceptīvō dēceptīvō dēceptīvīs
Accusative dēceptīvum dēceptīvam dēceptīvum dēceptīvōs dēceptīvās dēceptīva
Ablative dēceptīvō dēceptīvā dēceptīvō dēceptīvīs
Vocative dēceptīve dēceptīva dēceptīvum dēceptīvī dēceptīvae dēceptīva

Descendants edit

  • Catalan: deceptiu
  • Middle French: déceptif
  • Italian: decettivo

References edit

  • deceptivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.