declamare
See also: declamaré
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin dēclāmāre.
Pronunciation edit
Verb edit
declamàre (first-person singular present declàmo, first-person singular past historic declamài, past participle declamàto, auxiliary avére)
- (transitive) to declaim
Conjugation edit
Conjugation of declamàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms edit
Further reading edit
- declamare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams edit
Latin edit
Pronunciation edit
(Classical) IPA(key): /deː.klaːˈmaː.re/, [d̪eːkɫ̪äːˈmäːrɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.klaˈma.re/, [d̪ekläˈmäːre]
Verb edit
dēclāmāre
- inflection of dēclāmō:
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
declamare f (plural declamări)
Declension edit
Declension of declamare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) declamare | declamarea | (niște) declamări | declamările |
genitive/dative | (unei) declamări | declamării | (unor) declamări | declamărilor |
vocative | declamare, declamareo | declamărilor |
Spanish edit
Pronunciation edit
Verb edit
declamare