degenerat
See also: dégénérât
Latin edit
Verb edit
dēgenerat
Polish edit
Etymology edit
From degeneracja.
Pronunciation edit
Noun edit
degenerat m pers (female equivalent degeneratka)
- degenerate (one who is degenerate, who has fallen from previous stature)
Declension edit
Declension of degenerat
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | degenerat | degeneraci/degeneraty (deprecative) |
genitive | degenerata | degeneratów |
dative | degeneratowi | degeneratom |
accusative | degenerata | degeneratów |
instrumental | degeneratem | degeneratami |
locative | degeneracie | degeneratach |
vocative | degeneracie | degeneraci |
Derived terms edit
adjective
Related terms edit
adjective
noun
verbs
Further reading edit
Romanian edit
Etymology edit
Past participle of degenera.
Pronunciation edit
Adjective edit
degenerat m or n (feminine singular degenerată, masculine plural degenerați, feminine and neuter plural degenerate)
Declension edit
Declension of degenerat
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | degenerat | degenerată | degenerați | degenerate | ||
definite | degeneratul | degenerata | degenerații | degeneratele | |||
genitive/ dative |
indefinite | degenerat | degenerate | degenerați | degenerate | ||
definite | degeneratului | degeneratei | degeneraților | degeneratelor |
Verb edit
degenerat (past participle of degenera)