derogeren
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from French déroger or Middle French déroger.
Pronunciation edit
Verb edit
derogeren
- (transitive) to repeal, to annul (a law or a tradition) [from early 17th c.]
- 1610, Willem Baudartius, Morghen-wecker der vrye Nederlantsche Provintien, publ. by Crijn Vermeulen de Jonge, fol. F1v.
- Dese Pacificatie is vanden Coninck aenghenomen ende geconfirmeert, na dat hy van de Bisschoppen, Abten, ende andere Geestelicke Persoonen, oock van de Doctoren der Universiteyt van Loven gheadviseert was, dat het het voorseyde Tractaet niet en hielt, dat de Roomsche Catholijcke Religie na-deelich was, maer dat het ter contrarie streckende was tot vorderinghe vande selfde: ende na dat de Raden van State hadden verclaert, dat het niet en was derogerende de authoriteyt, Hoocheyt, ende behoorlicke gehoorsaemheyt van den Coninck. Dese pacificatie is binnen Gent van het Stad-huys den 8. Novem. 1576. by beyde partien ghesloten ende gheteeckent, ende wiert ghenoemt Een eeuwige vaste Vrede:
- (please add an English translation of this quotation)
- 1610, Willem Baudartius, Morghen-wecker der vrye Nederlantsche Provintien, publ. by Crijn Vermeulen de Jonge, fol. F1v.
Inflection edit
| Inflection of derogeren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | derogeren | |||
| past singular | derogeerde | |||
| past participle | gederogeerd | |||
| infinitive | derogeren | |||
| gerund | derogeren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | derogeer | derogeerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | derogeert | derogeerde | ||
| 2nd person sing. (u) | derogeert | derogeerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | derogeert | derogeerde | ||
| 3rd person singular | derogeert | derogeerde | ||
| plural | derogeren | derogeerden | ||
| subjunctive sing.1 | derogere | derogeerde | ||
| subjunctive plur.1 | derogeren | derogeerden | ||
| imperative sing. | derogeer | |||
| imperative plur.1 | derogeert | |||
| participles | derogerend | gederogeerd | ||
| 1) Archaic. | ||||