Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of dēspiciō.

Participle edit

dēspectus (feminine dēspecta, neuter dēspectum, superlative dēspectissimus); first/second-declension participle

  1. disdained, despised

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēspectus dēspecta dēspectum dēspectī dēspectae dēspecta
Genitive dēspectī dēspectae dēspectī dēspectōrum dēspectārum dēspectōrum
Dative dēspectō dēspectō dēspectīs
Accusative dēspectum dēspectam dēspectum dēspectōs dēspectās dēspecta
Ablative dēspectō dēspectā dēspectō dēspectīs
Vocative dēspecte dēspecta dēspectum dēspectī dēspectae dēspecta

Related terms edit

Descendants edit

  • Italian: dispetto

Noun edit

dēspectus m (genitive dēspectūs); fourth declension

  1. a prospect, panorama (view from above)
  2. a looking down upon; a view
  3. a spectacle (object of contempt)
  4. a despising, contempt

Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēspectus dēspectūs
Genitive dēspectūs dēspectuum
Dative dēspectuī dēspectibus
Accusative dēspectum dēspectūs
Ablative dēspectū dēspectibus
Vocative dēspectus dēspectūs

Descendants edit

References edit

  • despectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • despectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • despectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.