German edit

Determiner edit

deyn

  1. Obsolete spelling of dein

Declension edit

Declension of deyn
masculine feminine neuter plural
nominative deyn deyne deyn deyne
genitive deynes deyner deynes deyner
dative deynem deyner deynem deynen
accusative deynen deyne deyn deyne

Northern Kurdish edit

Etymology edit

From Arabic دَيْن (dayn).

Noun edit

deyn m

  1. debt
  2. loan

Turkish edit

Etymology edit

From Persian دین (deyn).

Pronunciation edit

  • IPA(key): [dejn]
  • Hyphenation: deyn

Noun edit

deyn (definite accusative deyni, plural düyun)

  1. (very rare, archaic, law) debt

Declension edit

Inflection
Nominative deyn
Definite accusative deyni
Singular Plural
Nominative deyn deynler
Definite accusative deyni deynleri
Dative deyne deynlere
Locative deynde deynlerde
Ablative deynden deynlerden
Genitive deynin deynlerin

Synonyms edit

Zazaki edit

Etymology edit

From Persian دین (deyn).

Noun edit

deyn

  1. debt