Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

Perfect passive participle of dictō (repeat, dictate).

Participle edit

dictātus (feminine dictāta, neuter dictātum); first/second-declension participle

  1. repeated, said often, having been repeated.
  2. dictated, having been dictated (for someone to write down).
  3. composed, expressed in writing, having been composed.
  4. prescribed, recommended, having been prescribed.
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dictātus dictāta dictātum dictātī dictātae dictāta
Genitive dictātī dictātae dictātī dictātōrum dictātārum dictātōrum
Dative dictātō dictātō dictātīs
Accusative dictātum dictātam dictātum dictātōs dictātās dictāta
Ablative dictātō dictātā dictātō dictātīs
Vocative dictāte dictāta dictātum dictātī dictātae dictāta
Related terms edit
Descendants edit
  • Italian: dettato
  • Portuguese: ditado
  • Romanian: dictat
  • Spanish: dechado

Etymology 2 edit

From dictō (repeat, dictate) +‎ -tus (action noun forming suffix).

Noun edit

dictātus m (genitive dictātūs); fourth declension

  1. (uncommon) a dictation
Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dictātus dictātūs
Genitive dictātūs dictātuum
Dative dictātuī dictātibus
Accusative dictātum dictātūs
Ablative dictātū dictātibus
Vocative dictātus dictātūs

References edit

  • dictatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.