dierlijk
Dutch edit
Etymology edit
From dier (“animal”) + -lijk. Compare German tierlich.
Pronunciation edit
Adjective edit
dierlijk (comparative dierlijker, superlative dierlijkst)
- (literally) animal, relating to fauna
- made of animal(s) (parts), such as furs and edible species
- (derogatory) beastly, subhuman, inhumane, etc.
- (figuratively) instinctive, primitive
Inflection edit
| Inflection of dierlijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | dierlijk | |||
| inflected | dierlijke | |||
| comparative | dierlijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | dierlijk | dierlijker | het dierlijkst het dierlijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | dierlijke | dierlijkere | dierlijkste |
| n. sing. | dierlijk | dierlijker | dierlijkste | |
| plural | dierlijke | dierlijkere | dierlijkste | |
| definite | dierlijke | dierlijkere | dierlijkste | |
| partitive | dierlijks | dierlijkers | — | |
Synonyms edit
Antonyms edit
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: dierlik