See also: dík, dîk, and -dik

Afrikaans edit

Etymology edit

From Dutch dik, from Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thikki, from Proto-Germanic *þekuz.

Pronunciation edit

  • (file)

Adjective edit

dik (attributive dik, comparative dikker, superlative dikste)

  1. thick, bulky
  2. fat, obese
  3. dense, viscous or thick when referring to a liquid or gaseous mass, such as mist

Synonyms edit

  • (dense): dig
  • (fat or obese): vet

Derived terms edit

Azerbaijani edit

Etymology edit

From Proto-Turkic *tik- (vertical; to to plant vertically).

Pronunciation edit

Adjective edit

dik (comparative daha dik, superlative ən dik, intensive dimdik)

  1. steep
    Synonym: sarp
  2. upright, vertical
  3. high
    Synonym: yüksək
  4. sharp, pointy
  5. (figurative) stubborn
  6. (figurative) unruly

Derived terms edit

Related terms edit

Noun edit

dik (definite accusative diki, plural diklər)

  1. elevation, height, highness
  2. hillock

Declension edit

    Declension of dik
singular plural
nominative dik
diklər
definite accusative diki
dikləri
dative dikə
diklərə
locative dikdə
diklərdə
ablative dikdən
diklərdən
definite genitive dikin
diklərin
    Possessive forms of dik
nominative
singular plural
mənim (my) dikim diklərim
sənin (your) dikin diklərin
onun (his/her/its) diki dikləri
bizim (our) dikimiz diklərimiz
sizin (your) dikiniz dikləriniz
onların (their) diki or dikləri dikləri
accusative
singular plural
mənim (my) dikimi diklərimi
sənin (your) dikini diklərini
onun (his/her/its) dikini diklərini
bizim (our) dikimizi diklərimizi
sizin (your) dikinizi diklərinizi
onların (their) dikini or diklərini diklərini
dative
singular plural
mənim (my) dikimə diklərimə
sənin (your) dikinə diklərinə
onun (his/her/its) dikinə diklərinə
bizim (our) dikimizə diklərimizə
sizin (your) dikinizə diklərinizə
onların (their) dikinə or diklərinə diklərinə
locative
singular plural
mənim (my) dikimdə diklərimdə
sənin (your) dikində diklərində
onun (his/her/its) dikində diklərində
bizim (our) dikimizdə diklərimizdə
sizin (your) dikinizdə diklərinizdə
onların (their) dikində or diklərində diklərində
ablative
singular plural
mənim (my) dikimdən diklərimdən
sənin (your) dikindən diklərindən
onun (his/her/its) dikindən diklərindən
bizim (our) dikimizdən diklərimizdən
sizin (your) dikinizdən diklərinizdən
onların (their) dikindən or diklərindən diklərindən
genitive
singular plural
mənim (my) dikimin diklərimin
sənin (your) dikinin diklərinin
onun (his/her/its) dikinin diklərinin
bizim (our) dikimizin diklərimizin
sizin (your) dikinizin diklərinizin
onların (their) dikinin or diklərinin diklərinin

Verb edit

dik

  1. second-person singular imperative of dikmək

Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-West Germanic *þikkwī, from Proto-Germanic *þekuz, from Proto-Indo-European *tégus.

Pronunciation edit

Adjective edit

dik (comparative dikker, superlative dikst)

  1. thick
    Antonym: slank
  2. fat
    Antonym: dun
  3. (Netherlands, slang) cool, nice

Inflection edit

Inflection of dik
uninflected dik
inflected dikke
comparative dikker
positive comparative superlative
predicative/adverbial dik dikker het dikst
het dikste
indefinite m./f. sing. dikke dikkere dikste
n. sing. dik dikker dikste
plural dikke dikkere dikste
definite dikke dikkere dikste
partitive diks dikkers

Synonyms edit

  • (all senses): vet

Derived terms edit

Descendants edit

  • Afrikaans: dik
  • Berbice Creole Dutch: deki
  • Negerhollands: dik
    • Virgin Islands Creole: dik (archaic)
  • Aukan: deki
  • Papiamentu: diki, dek
  • Saramaccan: dégi (via Skepi Creole Dutch)
  • Sranan Tongo: deki

Adverb edit

dik

  1. fatly, thickly
  2. (modifying "tevreden") well, rather, considerably

Iban edit

Pronunciation edit

Pronoun edit

dik

  1. you

Limburgish edit

Etymology 1 edit

See dek.

Alternative forms edit

Pronunciation edit

Adjective edit

dik (masculine dike̩, feminine dike̩, comparative dike̩r, superlative diikste̩) (Rheinische Dokumenta spelling)

  1. Alternative form of dek (thick/fat)
Derived terms edit

Etymology 2 edit

Pronunciation edit

Adjective edit

dik (masculine dikke, feminine dikke, comparative dikker, superlative dikste)

  1. Veldeke spelling spelling of dek
Derived terms edit

Malay edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Clipping of adik, from Proto-Malayic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Chamic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Sumbawan *wadi-ʔ, from Proto-Malayo-Polynesian *huaji-q, from *huaji, from Proto-Austronesian *Suaji.

Pronunciation edit

Noun edit

dik (Jawi spelling ديق)

  1. Alternative form of adik.

Further reading edit

Maltese edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From Arabic ذِيكَ (ḏīka, that).

Determiner edit

dik

  1. feminine singular of dak
    Dik il-mara hija l-oħt ta’ l-omm tiegħu.
    That woman is his mother's sister.

Noun edit

dik f

  1. (euphemistic) apoplexy
  2. (euphemistic) excommunication

Marshallese edit

Pronunciation edit

Verb edit

dik

  1. small
  2. young
  3. little

References edit

Turkish edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish دیك (dik), from Proto-Turkic *tik-. Cognate with Old Turkic [script needed] (tik).

Adjective edit

dik

  1. vertical
  2. (geometry) perpendicular; having a right angle

Derived terms edit

Verb edit

dik

  1. second-person singular imperative of dikmek

Zazaki edit

Etymology edit

From Arabic دِيك (dīk).

Noun edit

dik

  1. cock, rooster (bird)

Zealandic edit

Etymology edit

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-Germanic *þekuz.

Adjective edit

dik

  1. thick
  2. fat

Inflection edit

This adjective needs an inflection-table template.