diken
Swedish edit
Noun edit
diken
- indefinite plural of dike
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish دیكن (diken, “thorn”), from Proto-Turkic *teken, *tikgen.
Pronunciation edit
Noun edit
diken (definite accusative dikeni, plural dikenler)
Declension edit
Derived terms edit
West Frisian edit
Noun edit
diken