Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /diʃˈʃin.ɡo/
  • Rhymes: -inɡo
  • Hyphenation: di‧scìn‧go

Verb edit

discingo

  1. first-person singular present indicative of discingere

Latin edit

Etymology edit

From dis- +‎ cingō.

Pronunciation edit

Verb edit

discingō (present infinitive discingere, perfect active discinxī, supine discinctum); third conjugation

  1. to unfasten or remove (a belt)

Conjugation edit

   Conjugation of discingō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present discingō discingis discingit discingimus discingitis discingunt
imperfect discingēbam discingēbās discingēbat discingēbāmus discingēbātis discingēbant
future discingam discingēs discinget discingēmus discingētis discingent
perfect discinxī discinxistī discinxit discinximus discinxistis discinxērunt,
discinxēre
pluperfect discinxeram discinxerās discinxerat discinxerāmus discinxerātis discinxerant
future perfect discinxerō discinxeris discinxerit discinxerimus discinxeritis discinxerint
passive present discingor discingeris,
discingere
discingitur discingimur discingiminī discinguntur
imperfect discingēbar discingēbāris,
discingēbāre
discingēbātur discingēbāmur discingēbāminī discingēbantur
future discingar discingēris,
discingēre
discingētur discingēmur discingēminī discingentur
perfect discinctus + present active indicative of sum
pluperfect discinctus + imperfect active indicative of sum
future perfect discinctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present discingam discingās discingat discingāmus discingātis discingant
imperfect discingerem discingerēs discingeret discingerēmus discingerētis discingerent
perfect discinxerim discinxerīs discinxerit discinxerīmus discinxerītis discinxerint
pluperfect discinxissem discinxissēs discinxisset discinxissēmus discinxissētis discinxissent
passive present discingar discingāris,
discingāre
discingātur discingāmur discingāminī discingantur
imperfect discingerer discingerēris,
discingerēre
discingerētur discingerēmur discingerēminī discingerentur
perfect discinctus + present active subjunctive of sum
pluperfect discinctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present discinge discingite
future discingitō discingitō discingitōte discinguntō
passive present discingere discingiminī
future discingitor discingitor discinguntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives discingere discinxisse discinctūrum esse discingī discinctum esse discinctum īrī
participles discingēns discinctūrus discinctus discingendus,
discingundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
discingendī discingendō discingendum discingendō discinctum discinctū

Related terms edit

Descendants edit

  • Italian: discingere
  • Romanian: descinge
  • Spanish: desceñir

References edit

  • discingo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • discingo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • discingo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.