discontinuatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of discontinuō.
Participle edit
discontinuātus (feminine discontinuāta, neuter discontinuātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discontinuātus | discontinuāta | discontinuātum | discontinuātī | discontinuātae | discontinuāta | |
Genitive | discontinuātī | discontinuātae | discontinuātī | discontinuātōrum | discontinuātārum | discontinuātōrum | |
Dative | discontinuātō | discontinuātō | discontinuātīs | ||||
Accusative | discontinuātum | discontinuātam | discontinuātum | discontinuātōs | discontinuātās | discontinuāta | |
Ablative | discontinuātō | discontinuātā | discontinuātō | discontinuātīs | |||
Vocative | discontinuāte | discontinuāta | discontinuātum | discontinuātī | discontinuātae | discontinuāta |