disjectus
Latin edit
Participle edit
disjectus (feminine disjecta, neuter disjectum); first/second-declension participle
- Alternative form of disiectus
Declension edit
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | disjectus | disjecta | disjectum | disjectī | disjectae | disjecta | |
| Genitive | disjectī | disjectae | disjectī | disjectōrum | disjectārum | disjectōrum | |
| Dative | disjectō | disjectō | disjectīs | ||||
| Accusative | disjectum | disjectam | disjectum | disjectōs | disjectās | disjecta | |
| Ablative | disjectō | disjectā | disjectō | disjectīs | |||
| Vocative | disjecte | disjecta | disjectum | disjectī | disjectae | disjecta | |
References edit
- “disjectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- disjectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.