dissimulator
English edit
Etymology edit
dissimulate + -or
Noun edit
dissimulator (plural dissimulators)
- One who dissimulates.
Latin edit
Etymology edit
From dissimulō (“dissemble, conceal”) + -tor.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /dis.si.muˈlaː.tor/, [d̪ɪs̠ːɪmʊˈɫ̪äːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dis.si.muˈla.tor/, [d̪isːimuˈläːt̪or]
Noun edit
dissimulātor f (genitive dissimulātōris); third declension
- a dissembler, faker, concealer
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dissimulātor | dissimulātōrēs |
Genitive | dissimulātōris | dissimulātōrum |
Dative | dissimulātōrī | dissimulātōribus |
Accusative | dissimulātōrem | dissimulātōrēs |
Ablative | dissimulātōre | dissimulātōribus |
Vocative | dissimulātor | dissimulātōrēs |
Related terms edit
Descendants edit
- French: dissimulateur
- Italian: dissimulatore
- Portuguese: dissimulador
- Spanish: disimulador
References edit
- “dissimulator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dissimulator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dissimulator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.