dobrzemówić

Old Polish

Etymology

Univerbation of dobrze +‎ mówić. Compare Latin benedīcō. First attested in the end of the fourteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔbr̝ɛmɔːvit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔbr̝ɛmovit͡ɕ/

Verb

dobrzemówić impf

1. to adore, to praise, to condemn, to speak well of
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter]‎^[1], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 28:

     W czerekwach dobrzemowcze bogu (in ecclesiis benedicite deo)

     [W cerekwiach dobrzemowcie Bogu (in ecclesiis benedicite Deo)]

2. to wish well
   • 1880 [Fifteenth centeury], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume I, page 58:

     Dobrzemowcze thym a modlcz[e] sze za thy, czo wasz przesladvya, dobrzemowcze (benedicite persequentibus vos, benedicite et nolite maledicere Rom 12, 14)

     [Dobrzemowcie tym a modlci[e] sie za ty, co was prześladują, dobrzemowcie (benedicite persequentibus vos, benedicite et nolite maledicere Rom 12, 14)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dobrzemówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN