doceren

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin doceō.

Pronunciation

• IPA^(key): /doːˈseːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: do‧ce‧ren

Verb

doceren

1. (transitive) to teach, to instruct

Inflection

Inflection of doceren (weak)
infinitive	doceren
past singular	doceerde
past participle	gedoceerd
infinitive	doceren
gerund	doceren n
	present tense	past tense
1st person singular	doceer	doceerde
2nd person sing. (jij)	doceert	doceerde
2nd person sing. (u)	doceert	doceerde
2nd person sing. (gij)	doceert	doceerde
3rd person singular	doceert	doceerde
plural	doceren	doceerden
subjunctive sing.1	docere	doceerde
subjunctive plur.1	doceren	doceerden
imperative sing.	doceer
imperative plur.1	doceert
participles	docerend	gedoceerd
1) Archaic.

Synonyms

• leren
• onderwijzen

Related terms

• docent
• doctor
• dokter

Descendants

• → Indonesian: mendosir