doktor

See also: Doktor and doktór

Albanian

Noun

doktor m (plural doktorë, definite doktori, definite plural doktorët); feminine equivalent doktoreshë

1. a male doctor

Declension

Declension of doktor

	indefinite		definite
	singular	plural	singular	plural
nominative	doktor	doktorë	doktori	doktorët
accusative			doktorin
dative	doktori	doktorëve	doktorit	doktorëvet
ablative		doktorësh

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		доктор
Abjad		دوکتور

Etymology

Internationalism; ultimately from Latin doctor.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Noun

doktor (definite accusative doktoru, plural doktorlar)

1. doctor (a person who has attained a doctorate)

   tarixi elmlər doktoru ― a PhD (doctor) in history

2. physician

   Synonyms: həkim, təbib

Declension

Declension of doktor
	singular	plural
nominative	doktor	doktorlar
definite accusative	doktoru	doktorları
dative	doktora	doktorlara
locative	doktorda	doktorlarda
ablative	doktordan	doktorlardan
definite genitive	doktorun	doktorların

Possessive forms of doktor
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorum	doktorlarım
sənin (“your”)	doktorun	doktorların
onun (“his/her/its”)	doktoru	doktorları
bizim (“our”)	doktorumuz	doktorlarımız
sizin (“your”)	doktorunuz	doktorlarınız
onların (“their”)	doktoru or doktorları	doktorları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumu	doktorlarımı
sənin (“your”)	doktorunu	doktorlarını
onun (“his/her/its”)	doktorunu	doktorlarını
bizim (“our”)	doktorumuzu	doktorlarımızı
sizin (“your”)	doktorunuzu	doktorlarınızı
onların (“their”)	doktorunu or doktorlarını	doktorlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktoruma	doktorlarıma
sənin (“your”)	doktoruna	doktorlarına
onun (“his/her/its”)	doktoruna	doktorlarına
bizim (“our”)	doktorumuza	doktorlarımıza
sizin (“your”)	doktorunuza	doktorlarınıza
onların (“their”)	doktoruna or doktorlarına	doktorlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumda	doktorlarımda
sənin (“your”)	doktorunda	doktorlarında
onun (“his/her/its”)	doktorunda	doktorlarında
bizim (“our”)	doktorumuzda	doktorlarımızda
sizin (“your”)	doktorunuzda	doktorlarınızda
onların (“their”)	doktorunda or doktorlarında	doktorlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumdan	doktorlarımdan
sənin (“your”)	doktorundan	doktorlarından
onun (“his/her/its”)	doktorundan	doktorlarından
bizim (“our”)	doktorumuzdan	doktorlarımızdan
sizin (“your”)	doktorunuzdan	doktorlarınızdan
onların (“their”)	doktorundan or doktorlarından	doktorlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumun	doktorlarımın
sənin (“your”)	doktorunun	doktorlarının
onun (“his/her/its”)	doktorunun	doktorlarının
bizim (“our”)	doktorumuzun	doktorlarımızın
sizin (“your”)	doktorunuzun	doktorlarınızın
onların (“their”)	doktorunun or doktorlarının	doktorlarının

Bikol Central

Alternative forms

• Dr. (abbreviation)
• Doc, dok

Etymology

Borrowed from Spanish doctor.

Pronunciation

• IPA^(key): /dokˈtoɾ/, [d̪okˈtoɾ]
• Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktór (Basahan spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜍ᜔)

1. doctor; physician

   Synonym: parabulong

2. (dated) act of tinkering with

   Synonym: ano

3. (dated) act of fiddling with

   Synonym: kuyan

Derived terms

• doktoran
• magdoktor

 

Brunei Malay

Etymology

Borrowed from English doctor, from Middle English doctor, doctour (“an expert, authority on a subject”), from Anglo-Norman doctour, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”).

Pronunciation

• IPA^(key): /dok.tor/
• (Kedayan) IPA^(key): /dok.to/

Noun

doktor

1. doctor (physician)
2. (academic) doctor, person who has attained a doctorate

Hyponyms

• doktor bedah (“surgeon”)
• doktor gigi (“dentist”)
• doktor pakar (“specialist”)

Derived terms

• kedoktoran

 

Cebuano

Etymology

Borrowed from Spanish doctor, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”).

Verb sense, borrowed from English doctor

Pronunciation

• Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktor (doktór feminine, doktora)

1. doctor
   1. physician
   2. a person who has attained a doctorate
2. veterinarian

Verb

doktór

1. to doctor (alter or falsify a document)

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech doktor, from Latin doctor.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdoktor]

• audio

  (file)

• Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktor m anim (feminine doktorka)

1. doctor, physician

   Synonyms: lékař, léčitel

2. doctor, PhD

Declension

Declension of doktor (hard masculine animate)

	singular	plural
nominative	doktor	doktoři
genitive	doktora	doktorů
dative	doktorovi, doktoru	doktorům
accusative	doktora	doktory
vocative	doktore	doktoři
locative	doktorovi, doktoru	doktorech
instrumental	doktorem	doktory

Derived terms

• lžidoktor

 

Related terms

• docent

 

Further reading

• doktor in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• doktor in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• doktor in Internetová jazyková příručka

Danish

Etymology

From Latin doctor, from doceō (“to teach”) +‎ -tor +‎ agent noun.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔɡdɐ/, [ˈd̥ʌɡ̊d̥ɐ], [ˈtɒ̽ktɒ̽]

Noun

doktor c (singular definite doktoren, plural indefinite doktorer)

1. doctor (a physician)
2. doctor (a person who has attained a doctorate)

Inflection

Declension of doktor

common gender	Singular		Plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	doktor	doktoren	doktorer	doktorerne
genitive	doktors	doktorens	doktorers	doktorernes

Synonyms

• (physician): læge

Derived terms

• doktorafhandling c
• doktorand c
• doktordisputats c
• doktorere
• doktorgrad c
• dr.
• heksedoktor c
• æresdoktor

 

References

• “doktor” in Den Danske Ordbog

Estonian

Etymology

German Doktor. Doublet of tohter.

Noun

doktor (genitive doktori, partitive doktorit)

1. doctor (person who has obtained a doctorate)
2. doctor (physician)

   Synonym: arst

3. Doctor (title)

   Synonym: dr

Declension

Declension of doktor (ÕS type 2/õpik, no gradation)
		singular	plural
nominative		doktor	doktorid
accusative	nom.
	gen.	doktori
genitive			doktorite
partitive		doktorit	doktoreid
illative		doktorisse	doktoritesse doktoreisse
inessive		doktoris	doktorites doktoreis
elative		doktorist	doktoritest doktoreist
allative		doktorile	doktoritele doktoreile
adessive		doktoril	doktoritel doktoreil
ablative		doktorilt	doktoritelt doktoreilt
translative		doktoriks	doktoriteks doktoreiks
terminative		doktorini	doktoriteni
essive		doktorina	doktoritena
abessive		doktorita	doktoriteta
comitative		doktoriga	doktoritega

Further reading

• doktor in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)

Hungarian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdoktor]

• Audio

  (file)

• Hyphenation: dok‧tor
• Rhymes: -or

Noun

doktor (plural doktorok)

1. (folksy) doctor (physician)

   Synonym: orvos

2. doctor (a person who has attained a doctorate)

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
	singular	plural
nominative	doktor	doktorok
accusative	doktort	doktorokat
dative	doktornak	doktoroknak
instrumental	doktorral	doktorokkal
causal-final	doktorért	doktorokért
translative	doktorrá	doktorokká
terminative	doktorig	doktorokig
essive-formal	doktorként	doktorokként
essive-modal	—	—
inessive	doktorban	doktorokban
superessive	doktoron	doktorokon
adessive	doktornál	doktoroknál
illative	doktorba	doktorokba
sublative	doktorra	doktorokra
allative	doktorhoz	doktorokhoz
elative	doktorból	doktorokból
delative	doktorról	doktorokról
ablative	doktortól	doktoroktól
non-attributive possessive - singular	doktoré	doktoroké
non-attributive possessive - plural	doktoréi	doktorokéi

Possessive forms of doktor
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	doktorom	doktoraim
2nd person sing.	doktorod	doktoraid
3rd person sing.	doktora	doktorai
1st person plural	doktorunk	doktoraink
2nd person plural	doktorotok	doktoraitok
3rd person plural	doktoruk	doktoraik

Derived terms

• doki

 

Compound words

• doktornő
• orvosdoktor

 

Further reading

• doktor in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
• doktor in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɔxtɔr/

Noun

doktor m (genitive singular doktors, nominative plural doktorar)

1. doctor (person with a university doctorate)

Declension

declension of doktor

m-s1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	doktor	doktorinn	doktorar	doktorarnir
accusative	doktor	doktorinn	doktora	doktorana
dative	doktor	doktornum	doktorum	doktorunum
genitive	doktors	doktorsins	doktora	doktoranna

Derived terms

• doktorsefni
• doktorsgráða
• doktorshattur
• doktorskjör
• doktorsnafn
• doktorsnafnbót
• doktorsnám
• doktorspróf
• doktorsrit
• doktorsritgerð
• doktorsskjal
• doktorsstig
• doktorstitill
• doktorsverkefni
• doktorsvörn

 

Indonesian

Etymology

Borrowed from Dutch doctor (“doctor (person who has attained a doctorate)”), from Middle Dutch doctor, from Latin doctor (“teacher, instructor”). Doublet of dokter.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔk.tɔr/
• Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktor

1. doctor (person who has attained a doctorate)

Usage notes

The word is part of false friends between Standard Malay and Indonesian due to shared etymology. The Brunei, Malaysia and Singapore usage can be seen in Malay doktor.

Related terms

• dokter
• doktoral
• doktoranda
• doktorandus
• doktorat

 

Further reading

• “doktor” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Language Development and Fostering Agency — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.

Ladino

Etymology

Borrowed from Turkish doktor, from French docteur.

Noun

doktor m (Latin spelling)

1. doctor

Malay

Etymology

Borrowed from English doctor, from Middle English doctor, doctour (“an expert, authority on a subject”), from Anglo-Norman doctour, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”).

Pronunciation

• (Standard Malaysian) IPA^(key): /doktor/, [dɔk̚to̟(r)]
• Rhymes: -tor, -or

• Audio (MY)

  (file)

Noun

doktor

1. doctor (physician)

   Synonyms: dokter, tabib, bomor

2. doctor (person who has attained a doctorate)

Usage notes

• The word is part of false friends between Standard Malay and Indonesian due to shared etymology. The Indonesian usage can be seen in Indonesian doktor.
• Both Standard Malaysian and Singaporean Malay plus Indonesian lists "person who has attained a doctorate" sense. However, Indonesian uses the cognate dokter, for the physician sense.

Derived terms

• doktor gigi

Norwegian Bokmål

Etymology

From Latin doctor.

Noun

doktor m (definite singular doktoren, indefinite plural doktorer, definite plural doktorene)

1. doctor (physician)
2. Doctor (person who has attained a doctorate)

Synonyms

• (physician): lege

Derived terms

• doktorgrad
• heksedoktor
• æresdoktor

References

• “doktor” in The Bokmål Dictionary.

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Latin doctor.

Noun

doktor m (definite singular doktoren, indefinite plural doktorar, definite plural doktorane)

1. Doctor (person who has attained a doctorate)

Derived terms

• doktorgrad
• heksedoktor
• æresdoktor

References

• “doktor” in The Nynorsk Dictionary.

Old Czech

Etymology

Learned borrowing from Latin doctor. Compare Old Polish doktor.

Pronunciation

• IPA^(key): (13^th CE) /ˈdoktor/
• IPA^(key): (15^th CE) /ˈdoktor/

Noun

doktor m pers (related adjective doktorský)

1. (Ecclesiastic) teacher
2. doctor (person holding a doctorate)
3. scholar
4. (religion) Honorary title of church dignitaries.

Declension

Declension of doktor (hard o-stem)

	singular	dual	plural
nominative	doktor	doktory	doktoři, doktorové
genitive	doktora	doktorú	doktoróv
dative	doktoru, doktorovi	doktoroma	doktoróm
accusative	doktora	doktory	doktory
vocative	doktoře	doktory	doktoři, doktorové
locative	doktoru, doktorovi	doktorú	doktořiech
instrumental	doktorem	doktoroma	doktory

This table shows the most common forms around the 13th century.
See also Appendix:Old Czech nouns and Appendix:Old Czech pronunciation.

Derived terms

nouns

• doktornicě
• doktorstvie

 

verbs

• doktorovati impf

 

Descendants

• Czech: doktor

References

• Jan Gebauer (1903–1916) “doktor”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění

Old Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin doctor. First attested in c. 1420. Compare Old Czech doktor.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔktɔ(ː)r/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔktɔr/, /dɔktor/

Noun

doktor m ? (related adjective doktorowski)

1. scholar (learned person; especially an expert in the Bible and theology, in Christianity sometimes the official title of theological writers)
   • 1874-1891 [c. 1420], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXIV, page 86:

     Wszelky mysztrz nawczony, wszelky doctor albo pyszarz w crolewszthwe nebeszkem (omnis scriba doctus in regno coelorum Mat 13, 52) rowni yeszth oczczw czeladnemw

     [Wszelki mistrz nauczony, wszelki doktor albo pisarz w krolewstwie niebieskim (omnis scriba doctus in regno coelorum Mat 13, 52) rowny jest oćcu czeladnemu]

   • Beginning of the 15th century, Kazania gnieźnieńskie‎^[3], page 11b:

     Ten tho velebny doctor, gemusczy Bedza (leg. Beda) dzegø, mouiy

     [Ten to wielebny doktor, jemużci Beda dzieją, mowi]

2. doctor (person holding a doctorate)
   • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 82:

     Yvsz prawa polska szą dokonana, yasz wykladana przes mystrza y doctora Swanthoslawa s Woczyeschyna, cvstosscha kosczola warszewskyego swąnthego Iana

     [Już prawa polska są dokonana, jaż wykładana przez mistrza i doktora Świętosława s Wocieszyna, kustosza kościoła warszewskiego Świętego Jana]

Derived terms

nouns

• doktorowa

 

Descendants

• Polish: doktor, doktór
  • → Kashubian: doktór
• Silesian: dŏchtōr

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “doktor”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• doktór (regional or colloquial)

Etymology

Inherited from Old Polish doktor.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔk.tɔr/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈdɔk.tɔr/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔktɔr
• Syllabification: dok‧tor

Noun

doktor m pers (female equivalent doktor or doktorka, diminutive doktorek, abbreviation dr)

1. (colloquial, medicine) physician, medical doctor

   Synonyms: eskulap, lekarz, medyk

2. doctor (person holding a doctorate)
3. (obsolete) doctor, scholar

   Synonym: uczony

Declension

Declension of doktor

	singular	plural
nominative	doktor	doktorowie/doktorzy
genitive	doktora	doktorów
dative	doktorowi	doktorom
accusative	doktora	doktorów
instrumental	doktorem	doktorami
locative	doktorze	doktorach
vocative	doktorze	doktorowie/doktorzy

Derived terms

adjectives

• doktorowy
• doktorski

 

nouns

• doktor dekretów
• doktor honoris causa
• doktor Kościoła
• doktorostwo
• doktorowa
• doktorówna
• doktorstwo
• spin doktor

 

verbs

• doktorować impf

 

verbs

• bawić się w doktora impf

 

Descendants

• → Kashubian: doktór

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), doktor is one of the most used words in Polish, appearing 3 times in scientific texts, 52 times in news, 15 times in essays, 22 times in fiction, and 39 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 131 times, making it the 460th most common word in a corpus of 500,000 words.

Noun

doktor f (indeclinable)

1. (colloquial, medicine) female equivalent of doktor (“physician, medical doctor”)

   Synonym: doktorka

2. female equivalent of doktor (“doctor”) (person holding a doctorate)

   Synonym: doktorka

Further reading

• doktor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doktor in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “doktor”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “DOKTOR”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 18.03.2016
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “doktor”, in Słownik języka polskiego‎^[4]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “doktor”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[5]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “doktor”, in Słownik języka polskiego‎^[6] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 495
• doktor in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /dôktor/
• Hyphenation: dok‧tor

Noun

dȍktor m (Cyrillic spelling до̏ктор)

1. doctor, physician
2. doctor, PhD

Declension

Declension of doktor

	singular	plural
nominative	doktor	doktori
genitive	doktora	doktora
dative	doktoru	doktorima
accusative	doktora	doktore
vocative	doktore	doktori
locative	doktoru	doktorima
instrumental	doktorom	doktorima

Derived terms

• dȍktorica
• (Serbia) dȍktōrka

Slovak

Etymology

Borrowed from Latin doctor.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdɔktɔr]

Noun

doktor m anim (declension pattern of chlap, feminine doktorka)

1. doctor, physician

   Synonyms: lekár, liečiteľ

2. doctor, PhD

Declension

Declension of doktor

	singular	plural
nominative	doktor	doktori
genitive	doktora	doktorov
dative	doktorovi	doktorom
accusative	doktora	doktorov
locative	doktorovi	doktoroch
instrumental	doktorom	doktormi

Derived terms

• doktorový

Swedish

Alternative forms

• (Abbreviations) d:r, dr, dr.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔkˌtɔr/

• Audio

  (file)

Noun

doktor c

1. doctor; physician
2. doctor; person who has achieved a graduate degree such as a Ph.D. or a Th.D.

Declension

Declension of doktor
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	doktor	doktorn	doktorer	doktorerna
Genitive	doktors	doktorns	doktorers	doktorernas

Synonyms

• (physician): läkare

Related terms

• doktorand
• doktorat
• doktorera
• doktorsavhandling
• doktorsexamen
• doktorsgrad
• doktorshatt
• doktorspromotion
• doktorstitel
• Dr.
• hedersdoktor
• jubeldoktor
• skärgårdsdoktor

 

Descendants

• → Finnish: tohtori

Further reading

• doktor in Svensk ordbok.

Tagalog

Etymology

Borrowed from Spanish doctor (“doctor”), from Latin doctor (“teacher”).

Pronunciation

• Hyphenation: dok‧tor
• IPA^(key): /dokˈtoɾ/, [dokˈtoɾ]

Noun

doktór (feminine doktora, Baybayin spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜇ᜔)

1. doctor; physician

   Synonyms: manggagamot, mediko

2. doctorate degree

   Synonym: doktorado

3. (colloquial) falsification

Derived terms

• doktor-laway
• doktorin
• magdoktor
• pandodoktor
• sulat-doktor

 

Related terms

• Doktor
• doktorado
• doktoral
• doktrina
• dosil
• Dr.

 

Further reading

• “doktor”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دوقتور (doktor), from French docteur, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”). Cognate with Azerbaijani doktor.

Pronunciation

• IPA^(key): /dokˈtoɾ/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktor (definite accusative doktoru, plural doktorlar)

1. doctor

Declension

Inflection
Nominative	doktor
Definite accusative	doktoru
	Singular	Plural
Nominative	doktor	doktorlar
Definite accusative	doktoru	doktorları
Dative	doktora	doktorlara
Locative	doktorda	doktorlarda
Ablative	doktordan	doktorlardan
Genitive	doktorun	doktorların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular doktorum doktorlarım 2nd singular doktorun doktorların 3rd singular doktoru doktorları 1st plural doktorumuz doktorlarımız 2nd plural doktorunuz doktorlarınız 3rd plural doktorları doktorları Definite accusative Singular Plural 1st singular doktorumu doktorlarımı 2nd singular doktorunu doktorlarını 3rd singular doktorunu doktorlarını 1st plural doktorumuzu doktorlarımızı 2nd plural doktorunuzu doktorlarınızı 3rd plural doktorlarını doktorlarını Dative Singular Plural 1st singular doktoruma doktorlarıma 2nd singular doktoruna doktorlarına 3rd singular doktoruna doktorlarına 1st plural doktorumuza doktorlarımıza 2nd plural doktorunuza doktorlarınıza 3rd plural doktorlarına doktorlarına Locative Singular Plural 1st singular doktorumda doktorlarımda 2nd singular doktorunda doktorlarında 3rd singular doktorunda doktorlarında 1st plural doktorumuzda doktorlarımızda 2nd plural doktorunuzda doktorlarınızda 3rd plural doktorlarında doktorlarında Ablative Singular Plural 1st singular doktorumdan doktorlarımdan 2nd singular doktorundan doktorlarından 3rd singular doktorundan doktorlarından 1st plural doktorumuzdan doktorlarımızdan 2nd plural doktorunuzdan doktorlarınızdan 3rd plural doktorlarından doktorlarından Genitive Singular Plural 1st singular doktorumun doktorlarımın 2nd singular doktorunun doktorlarının 3rd singular doktorunun doktorlarının 1st plural doktorumuzun doktorlarımızın 2nd plural doktorunuzun doktorlarınızın 3rd plural doktorlarının doktorlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular doktorum doktorlarım 2nd singular doktorsun doktorlarsın 3rd singular doktor doktordur doktorlar doktorlardır 1st plural doktoruz doktorlarız 2nd plural doktorsunuz doktorlarsınız 3rd plural doktorlar doktorlardır

Synonyms

• hekim
• tabip

Descendants

• → Ladino: doktor

References

• Kélékian, Diran (1911) “دوقتور”, in Dictionnaire turc-français‎^[7], Constantinople: Mihran, page 610

Yogad

Noun

doktór

1. doctor