dopełnienie

Polish

Etymology

From dopełnić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.pɛwˈɲɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: do‧peł‧nie‧nie

Noun

dopełnienie n

1. verbal noun of dopełnić
2. complement (something which completes)
3. fulfilment (the act of consummating a promise)
4. (grammar) object

   Synonym: przedmiot

   Coordinate term: podmiot

5. (set theory) complement

Declension

Declension of dopełnienie

	singular	plural
nominative	dopełnienie	dopełnienia
genitive	dopełnienia	dopełnień
dative	dopełnieniu	dopełnieniom
accusative	dopełnienie	dopełnienia
instrumental	dopełnieniem	dopełnieniami
locative	dopełnieniu	dopełnieniach
vocative	dopełnienie	dopełnienia

Further reading

• dopełnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dopełnienie in Polish dictionaries at PWN