dozwolić

Polish

Etymology

From do- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, do- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈzvɔ.lit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔlit͡ɕ
• Syllabification: do‧zwo‧lić

Verb

dozwolić pf (imperfective dozwalać)

1. (transitive) to allow, to permit, to consent to

Conjugation

Conjugation of dozwolić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dozwolić
future tense	1st	dozwolę			dozwolimy
	2nd	dozwolisz			dozwolicie
	3rd	dozwoli			dozwolą
	impersonal	dozwoli się
past tense	1st	dozwoliłem, -(e)m dozwolił	dozwoliłam, -(e)m dozwoliła	dozwoliłom, -(e)m dozwoliło	dozwoliliśmy, -(e)śmy dozwolili	dozwoliłyśmy, -(e)śmy dozwoliły
	2nd	dozwoliłeś, -(e)ś dozwolił	dozwoliłaś, -(e)ś dozwoliła	dozwoliłoś, -(e)ś dozwoliło	dozwoliliście, -(e)ście dozwolili	dozwoliłyście, -(e)ście dozwoliły
	3rd	dozwolił	dozwoliła	dozwoliło	dozwolili	dozwoliły
	impersonal	dozwolono
conditional	1st	dozwoliłbym, bym dozwolił	dozwoliłabym, bym dozwoliła	dozwoliłobym, bym dozwoliło	dozwolilibyśmy, byśmy dozwolili	dozwoliłybyśmy, byśmy dozwoliły
	2nd	dozwoliłbyś, byś dozwolił	dozwoliłabyś, byś dozwoliła	dozwoliłobyś, byś dozwoliło	dozwolilibyście, byście dozwolili	dozwoliłybyście, byście dozwoliły
	3rd	dozwoliłby, by dozwolił	dozwoliłaby, by dozwoliła	dozwoliłoby, by dozwoliło	dozwoliliby, by dozwolili	dozwoliłyby, by dozwoliły
	impersonal	dozwolono by
imperative	1st	niech dozwolę			dozwólmy
	2nd	dozwól			dozwólcie
	3rd	niech dozwoli			niech dozwolą
anterior adverbial participle		dozwoliwszy
verbal noun		dozwolenie

Derived terms

adjective

• dozwolony

 

Further reading

• dozwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dozwolić in Polish dictionaries at PWN