Latin edit

Etymology edit

From dūcō (lead, guide, conduct).

Pronunciation edit

Adjective edit

ductilis (neuter ductile); third-declension two-termination adjective

  1. That may be led, guided or conducted.
  2. That may be hammered out thin; ductile.

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative ductilis ductile ductilēs ductilia
Genitive ductilis ductilium
Dative ductilī ductilibus
Accusative ductilem ductile ductilēs
ductilīs
ductilia
Ablative ductilī ductilibus
Vocative ductilis ductile ductilēs ductilia

Related terms edit

Descendants edit

  • Catalan: dúctil
  • English: ductile
  • French: ductile
  • German: duktil
  • Italian: duttile
  • Spanish: dúctil

References edit