duplicare
See also: duplicaré
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin duplicāre.
Pronunciation edit
Verb edit
duplicàre (first-person singular present dùplico, first-person singular past historic duplicài, past participle duplicàto, auxiliary avére)
- (transitive) to duplicate
- Synonym: doppiare
Conjugation edit
Conjugation of duplicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms edit
Related terms
Latin edit
Verb edit
duplicāre
- inflection of duplicō:
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
duplicare f (plural duplicări)
Declension edit
Declension of duplicare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) duplicare | duplicarea | (niște) duplicări | duplicările |
genitive/dative | (unei) duplicări | duplicării | (unor) duplicări | duplicărilor |
vocative | duplicare, duplicareo | duplicărilor |
Spanish edit
Verb edit
duplicare