duracinus
Latin edit
Etymology edit
From dūrus (“hard”) + acinus (“berry, grape”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /duːˈra.ki.nus/, [d̪uːˈräkɪnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /duˈra.t͡ʃi.nus/, [d̪uˈräːt͡ʃinus]
Adjective edit
dūracinus (feminine dūracina, neuter dūracinum); first/second-declension adjective
Usage notes edit
Originally applied to the grape, when it was fit only for eating, not wine-making. The term was later applied to other fruits with a central stone, such as the peach.
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dūracinus | dūracina | dūracinum | dūracinī | dūracinae | dūracina | |
Genitive | dūracinī | dūracinae | dūracinī | dūracinōrum | dūracinārum | dūracinōrum | |
Dative | dūracinō | dūracinō | dūracinīs | ||||
Accusative | dūracinum | dūracinam | dūracinum | dūracinōs | dūracinās | dūracina | |
Ablative | dūracinō | dūracinā | dūracinō | dūracinīs | |||
Vocative | dūracine | dūracina | dūracinum | dūracinī | dūracinae | dūracina |
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “duracinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- duracinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.