See also: écus

English edit

Noun edit

ecus

  1. plural of ecu

Anagrams edit

Asturian edit

Noun edit

ecus

  1. plural of ecu

Latin edit

Noun edit

ecus m (genitive equī); second declension

  1. (probably uncommon) Alternative form of equus
    • Vergil, Aeneis II, 48 and 112-113 and 150 (edited by Otto Ribbeck, P. Vergili Maronis Opera. Vol. I. Bucolica et Georgica, 1859)
      equo ne credite, Teucri.
      praecipue cum iam hic trabibus contextus acernis | staret ecus, toto sonuerunt aethere nimbi.
      quo molem hanc immanis equi statuere?
    • Vergil, Georgicon II, 542 (edited by Otto Ribbeck, P. Vergili Maronis Opera. Vol. I. Bucolica et Georgica, 1859)
      et iam tempus equom fumantia solvere colla.

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative ecus equī
Genitive equī equōrum
equom
Dative equō equīs
Accusative ecum equōs
Ablative equō equīs
Vocative eque equī